زندگی آرام

یکی از جذّابیت‏ های شبکه جهانی اینترنت، به ویژه برای کاربران پروپاقرص آن، وجود کلوپ های گفت‏ وگو و چت‏ روم ‏های ‏اینترنت است؛ امّا اینکه چقدر این کلوپ‏ ها کارآیی مفید فرهنگی و علمی داشته ‏اند، جای بحث و بررسی دارد. مقاله زیر با طرح بحث نقش کلوپ‏ های یاد شده در ایجاد عشق مجازی و روابط جنسی، به موضوع دروغ‏ پردازی و شخصیّت‏ سازی‏ های ‏تصنّعی و نیز فرجام ناخوشایند اکثریت غالب این روابط اشاره هایی دارد.
با مختصر فشاری بر صفحه کلید و به کارگیری ماوس کامپیوتر، این [چهره ‏های] مجازی متقلّب، بی‏ درنگ به شبکه جهانی ‏دروغ‏ پردازی (اینترنت)وصل می ‏شوند. دنیای اینترنت دنیایی است که یک زن متأهل 47 ساله و صاحب 3 فرزند، به راحتی ‏تغییر چهره داده و خود را به عنوان دختری هفده ساله و پرشور و نشاط جا می‏ زند. دنیایی که در آن، یک محصّل اخراجی و بیکار، تغییر چهره داده و خود را صاحب ‏یک شرکت آتیه ‏دار و روبه ‏ترقّی ‏معرفی ‏می‏ کند. عرصه ‏ای که ‏یک زندانی (تعجّب نکنید، دربسیاری از زندان‏ ها دسترسی ‏به ‏اینترنت امکان ‏پذیر است) می‏ تواند با چهره‏ای مبدّل، تبدیل به افسر ویژه ‏ای شود که‏ می‏ خواهد از دستبرد زدن به حساب بانکی روی خط شما به وسیله افرادی که قصد تهدید هم دارند، ممانعت به عمل آورد. دنیایی است که متجاوزان به عنف و آدم ‏ربایان در آن، ول گردی و پَرسه‏ زنی کرده و بقیه ‏افراد جادّه صاف کن که خود را شهروندانی قانون مند تصوّر می‏ کنند، ساعت ‏ها وقت خود را صرف گفت ‏وگو در این فضای ‏مجازی می‏ کنند، در صورتی که واقعیّت چیز دیگری است. آن ها بر موجی سوار شده ‏اند که به دنبال قربانیان تازه‏ ای ‏می‏ گردند.
بسیاری از زوج ‏ها، دوست دخترها، دوست پسرها و نامزدها (زن و مرد) هستند که از طریق اتاق ‏های گفت‏ وگو[1 ] باهم ارتباط برقرار می ‏کنند. دسته ‏ها و گروه‏ هایی به صورت روی خط[2 ] هستند که افراد مجرّد در زمان ‏های مشخّص به آن ها پیام ‏فرستاده و متقابلاً پیام دریافت می‏ نمایند... و گاهی این ارتباط، ساعت‏ ها به طول می‏ انجامد. آن ها هرگز نمی ‏توانند خود را از شبکه آشفته ‏اینترنت رها کنند؛ نمی ‏توانند معشوقه ‏های جدید کامپیوتری خود را کنار زده یا آن ها را مهار کنند، برعکس آن ها را برروابط زندگی خود ترجیح می‏ دهند.

بسیاری از زنانی که مورد بی‏ مهری شوهران شان قرار گرفته ‏اند، معتقدند: زمانی که از نزدیک شاهد روابط شوهران خود با معاون ملیح اداره، دوست صمیمی دوره دبیرستان شوهران شان یا آن خانم صاحب سبک در آرایشگاه بودند، هرگز باورنمی‏ کردند که سیستم کامپیوتر شخصی آنها نیز تبدیل به رقیبی برای روابط عاشقانه با همسران شان شده باشد.

فرانکی (اسم مستعار وی است) از اهالی «بوستن» می‏ گوید: او (شوهرش) همیشه در خانه می‏ ماند و من فکر می‏ کردم، دلیل‏ خاصّی ندارد. ما هر دو در یک خانه زندگی می‏ کنیم؛ ولی به ندرت پیش می ‏آید که فرصتی را با هم در یک اتاق صرف گفت‏ وگو کنیم. یک شب از روی اتّفاق فراموش کرده بود صفحه مربوط به کنترل ایمیل ‏های شخصی خودش را ببندد و من با مراجعه به ‏آن ها دریافتم که زن‏ های بسیاری با او مکاتبه دارند. تمام آن ها را پرینت گرفته و جلوی رویش گذاشتم. در حال حاضر، پی ‏گیری کار را به وکیلی سپرده ‏ایم و تلاش مان بر این است که مشکل به زودی مرتفع گردد، ولی اعتماد میان ما خیلی وقت‏ است که از بین رفته و آن کامپیوتر [کذایی] هم مدّت هاست که بدون مشتری در گوشه‏ ای افتاده است.

کیمبرلی یانگ[3 ] روان‏شناس پنسیلوانیایی و نویسنده «گرفتاری در اینترنت» می‏ گوید: این گونه مردان، زمانی متوجّه می ‏شوندکه زن‏ هایشان آن ها را در فضای مجازی [اینترنت] تعقیب می‏ کرده ‏اند که بسیار دیر شده است.

دکتر یانگ می‏گوید: در بسیاری از موارد، آن چه رخ می‏دهد فقط برقراری رابطه ‏ای عاشقانه از نوع صوری و مجازی نیست، یعنی طرفین فقط به تبادل نام اکتفا نمی‏ کنند. این افراد ارتباط عاطفی با دوست اینترنتی خود را عمیق ‏تر کرده و همین مسئله، جایگزین ابراز محبّت و احساسات، نسبت به همسران شان در منزل می‏ شود و جالب است بدانید، یکی از شایع ‏ترین مواردی که به من رجوع می‏ شود، زنی است که با مردی از طریق اینترنت آشنا شده و با او ارتباط دارد.
بی ‏اطّلاعی از ارتباط عاشقانه الکترونیکی، یک هنر است. هر چه شمّ کامپیوتری بیشتر باشد، انسان (چه مرد و چه زن) متقلّب‏ تر شده و مسائل بیشتری را از انظار دیگران مخفی نگاه می‏ دارد.

ران ورثی[4]، برنامه ‏ریز محتوایی سایت بِلَک پِلَنت لاو [5]، سایتی که بیش از دو میلیون آمریکایی سیاه ‏پوست ‏در آن عضویّت دارند، می‏ گوید: بخشی از جاذبه اینترنت، نام و شهرت مستعاری است که افراد مجرّد و متقلّبان متأهل برای ‏خود انتخاب می‏ کنند تا به واسطه آن، موفّق به برقراری ارتباط شوند. وی همچنین می‏ گوید: ما معمولاً رغبتی به عرضه و معرفی سایت به افراد متأهل نداریم، ولی درصد کمی از اعضای ما متأهل هستند. علّت عمده آن این است که آنها مایلند خیلی‏ محتاطانه و پاورچین پاورچین قدم بردارند و اینترنت مناسب‏ ترین وسیله است. به وسیله اینترنت، شما می‏ توانید نحوه معرفی خود را با عکس ‏ها، بیوگرافی یا هر چیز دیگری که دوست داشته باشید، انتخاب کنید. از آنجا که شما از نام کاربری (اسم مستعار) استفاده می‏ کنید نه اسم شخصی خود، بنابراین قادر هستید با افراد دیگری در سایر ایالت‏ ها رابطه عاشقانه برقرارنموده و عشوه‏ گری نمایید یا حتّی زندگی دومی برای خودتان تشکیل دهید.
کسانی که متقلّبانه خود را جیمز باند معرفی می‏ کنند، اغلب به شیوه ‏ای باورنکردنی به دام می ‏افتند و قاپیده می ‏شوند . متقلّبانی وجود دارند که به قدر کافی زیرک هستند. آنها هویّت‏ های چندگانه ‏ای در شبکه، برای خود تعریف نموده یا هم ‏زمان در چند سرویس اینترنتی معشوقه‏ یاب شرکت می‏ کنند؛ امّا همسر، دوستان یا اعضای خانواده آنها که بر امواج [صفحات] اینترنت سوار شده‏ اند، با مشاهده عکس آن ها به راحتی دست شان را رو می‏ کنند. بعضی از زوج ‏های مشکوک نیزهستند که با نگارش بیوگرافی اینترنتی، سعی در به دام انداختن معشوقه ‏های علّاف دارند.

سیمس[6 ] مؤسّس ارتباط زنده در اتاق‏ های گفت‏ وگو در منطقه «شیکاگو» ـ معتقد است، گافِ رایجی که بسیاری از این متقلّبان‏ مرتکب می‏ شوند، قرار ملاقات آن ها با کسانی است که معشوقه‏ های مجازی را به خوبی می ‏شناسند.
او می‏ گوید: این گونه زوج ‏ها مدّت ‏ها از سایت‏ های مخصوص مجرّدها بازدید کرده‏ اند، اسامی مستعار مختلفی به کار گرفته ومدّت‏ ها با هم ارتباط داشته ‏اند. وقتی زمان رودر رو شدن آن ها فرا می‏ رسد، هر دو متوجّه می‏ شوند که به دنبال فریب یکدیگر بوده ‏اند و بعد از چند ماه شهوت رانی و نگاه ‏های غرض ‏آلود به هم، تصمیم می‏ گیرند قطع رابطه کنند .

کارشناسان این نوع ارتباط اینترنتی بر این باورند که تمایل زوج ‏های [مجازی] برای برقراری ارتباط دائمی، به چند عامل‏ برمی‏ گردد که اصلی‏ ترین آن، علاقه فرد متقلّب به روشن نگه داشتن کوره عشق مجازی الکترونیکی است، آن هم برای همیشه.

دکتر یانگ، روان‏شناس ناحیه «پنسیلوانیا» و نیز مدیر عامل مرکز اعتیاد الکترونیکی، دو نوع سناریوی احتمالی را به تصویر می ‏کشد:
سناریوی اوّل: شخص متقلّب [شخصاً] نقش منفی و هدایت شده این شیطنت‏ های اینترنتی را در زندگی اش تصدیق می‏ کند. دخالت‏ هایی که در بسیاری از موارد، فرجام کار را به مشاوره حقوقی کشانده است.
سناریوی دوم: زوج ناکام تصمیم به کنترل مستقیم و مچ ‏گیری از همسرش می ‏گیرد. دکتر یانگ چنین توضیح می‏دهد:
این ‏همان جایی است که برخوردهای پرخاش گرایانه شروع می شود. او همچنین معتقد است، موارد خاصّی از این ارتباط های ناپایدار، موجب فرو ریختن حرمت ‏ها شده و حتّی ممکن است این ارتباط های عاشقانه زنده الکترونیکی، به قتل نیز منجر شود. به اعتقاد وی این ها فجایع غم ‏انگیزی است. افرادی هستند که در پی این گونه روابط، جان باخته ‏اند و این اتّفاق در حالی رخ ‏داده است که مشغول گفت‏ وگوی [عاشقانه] در چت روم[7 ] بوده ‏اند، نه در دنیای واقعی.
بعضی متقلّبان ـ کم و بیش سرافکنده ـ وقتی از پشت صفحه نمایش کامپیوتر بلند می‏ شوند و در دنیای واقعی قدم می ‏زنند، آینده خود را تسخیر شده می‏ یابند و در واقع آنچه را کشته‏ اند، درو می‏ کنند. ترفند رایجی که بسیاری از این گفت‏ وگوکننده ‏های متقلّب برای به دام انداختن معشوقه‏ های مجازی خود به کار می ‏بندند، پست کردن تصاویر قدیمی‏ شان‏ است. آنها به جای عکس امروزی خود، عکس‏ هایی جوان ‏تر و بزک کرده ‏تر از دوران اوج شادابی و زیبایی خود می ‏فرستند. بسیاری از این شخصیّت ‏های مجازیِ تحقیر شده و بلندپرواز، بعد از اینکه اسیر حقّه‏ های طرف مقابل شدند، زمانی که ‏معشوقه‏ های زیباروی اینترنتی خود را از نزدیک ملاقات می‏ کنند، پا به فرار گذاشته و شتابان به سوی خانه‏ هایشان ‏می‏ گریزند.

باری کوپر[8 ] مدیر ارشد «بِلک وُیسز دات کام»[9] می‏ گوید: گرچه در ارتباطات زنده اینترنتی، امکان ‏فریب‏ کاری وجود دارد ـ همان طور که در دنیای اطراف ما نیز وجود دارد ـ ، امّا تنها نیرویی که قادر است فقط با مختصر فشاری‏ بر صفحه کلید، متقلّبان را سرجایشان بنشاند، زن‏ ها یا مردهای تنهایی هستند که آمادگی قاطی شدن با این جماعت را دارند.
کوپر توصیه می ‏کند: اگر می ‏خواهید به وسیله اینترنت مونس و همدمی پیدا کنید، همان شبکه اینترنت، امکان جست وجو و تحقیق دقیقی را برای شما فراهم کرده است. ابزارها و امکانات بسیاری که به حریم خصوصی اشخاص نیز تجاوز نمی‏ کند. شما می‏ توانید آدرس منزل را کنترل کنید که درست است یا خیر؟ همچنین شماره تلفن او را چک نموده و ببینید، آیا با آدرس‏ مورد نظر هم خوانی دارد یا خیر؟ مدارک و اطّلاعات فراوانی روی شبکه هست که قابل استفاده می ‏باشد. حتّی آدرس پست‏ الکترونیکی نیز قابل کنترل و بررسی است. این کارها باید پیش از شکل گرفتن دوستی‏ ها و پیش رفتن مراحل بعدی انجام ‏پذیرد .
امّا در مورد کسانی که بی ‏پروا تصمیم دارند با این خاستگاه نیرنگ ‏های دیجیتالی (اینترنت) سروکار داشته باشند، باید توجّه کنند که آتش بسیاری از پرونده ‏های طلاق، از طریق ارتباط های عاشقانه اینترنتی برافروخته شده است .
همچنین باید بدانند که امروزه نرم ‏افزارهای جدید و ارزان قیمتی در بازار عرضه می ‏شود که به زوجین این امکان را می‏ دهد تادر زمان‏ های معیّنی استفاده از صفحه کلید را کنترل نموده، سایت‏ های مورد استفاده همسران شان را دنبال نموده و حتّی ‏نامه ‏های عاشقانه ‏ای را که از طریق پست الکترونیکی ارسال شده است، مرور نمایند. متخصّصان کامپیوتر معقتدند که‏ نرم ‏افزار تعقیب کننده، بسیار راحت ‏تر از آنچه تصوّر می ‏شود، نصب شده و به آسانی امکان مچ‏ گیری متقلّب را فراهم ‏می‏ سازد.

سیمز خطر ارتباط از طریق چت[10] را این گونه گوشزد می‏ کند: زمانی که به دام بیفتید، تازه به طور دقیق متوجّه می‏ شوید که چند فشار مختصر بر دکمه ‏های صفحه کلید چقدر می‏ تواند خطر آفرین باشد. متعاقب ارتباط های این چنینی، زندگی با نشاط و تمام سرمایه خود را از دست می ‏دهید. روابط عاشقانه اینترنتی به شدّت خطرناک است، چیزی شبیه ‏رانندگی در حال مستی یا رقصیدن بر لبه بام یک ساختمان. ممکن است برای چند دقیقه جان سالم به در ببرید؛ امّا وقتی گیر بیفتید، با گذشت زمان، بیشتر در آن فرو می‏ روید.


پی نوشت :
? Zondra Hughes
1. Chatroom.
2. Online.
3. Kimberly Young.
4. Ron Worthy.
5. Black - Planet love.
6. Sims.
7. Chatroom.
8. Barry Cooper.
9. Black - Voices.com.
10. Chat.
منبع:www.findarticles.com
به نقل از سیاحت غرب، شماره 12